We staan niet graag stil bij de ongewenste stoffen die we binnenkrijgen doorheen ons leven. En toch kan het soms interessant zijn dit te weten. We stellen daarom de vraag hoeveel plastic we eigenlijk binnenkrijgen via onze voeding. Dat het gebeurt, valt niet te betwisten, maar hoe en in welke hoeveelheid, daar zoeken we graag het antwoord op.
Microplastics zijn overal. Plastic breekt immers niet volledig af, het breekt op in zeer kleine micro- en nanodeeltjes. En die verspreiden zich overal. Van ons leidingwater, tot onze bodems, oceanen en zelfs de lucht. Je kan er dus niet omheen. Voor het milieu is het alvast geen cadeau, maar hoe zit het met onze gezondheid?
Hoeveel?
Rond microplastics in onze voeding doen wetenschappers tegenwoordig erg veel onderzoek, vandaar dat resultaten nogal uiteenlopend zijn. Een echt antwoord op hoeveel plastic we binnenkrijgen, kunnen we dus niet geven. Onderzoeken gaan uit van een zoutkorrel tot een volledige creditcard (5 g) aan plastic per week, maar de meeste bronnen houden het op een gemiddelde van 100.000 deeltjes per jaar. Over de hoeveelheid zijn de verschillende universiteiten het misschien niet eens, maar dat je plastic binnenkrijgt, staat buiten kijf.
Hoe?
Waar iets meer duidelijkheid rond bestaat, is de manieren waarop microplastics ons lichaam binnenkomen. De grootste boosdoeners op vlak van voeding zijn flessenwater, vis en schaaldieren, maar ook bier, suiker, groenten, fruit en honing behoren tot deze groep. Bij vis en schaaldieren vinden we vooral deeltjes in de organen die bijdragen aan de spijsvertering. Dat betekent dat je bij vis nog redelijk veiliggesteld bent, omdat je de lever, darmen en maag ervan niet opeet, maar dat je bij schaaldieren wel enorm veel deeltjes binnenkrijgt. Die eet je meestal wel volledig op.
De meeste deeltjes die we binnenkrijgen, tot zo'n 90.000 per persoon per jaar, krijgen we echter binnen door flessenwater. In dat geval komen de plastic deeltjes van de verpakking, de fles zelf dus. Om te vermijden dat je te veel ongewenste deeltjes binnenkrijgt bij het drinken van water, kan je kraanwater drinken, mag je de plastic fles absoluut niet hergebruiken en zet je je flesje water ook best niet in de zon. Kraanwater bevat ook microplastics, maar tot de helft minder dan flessenwater, tenzij je in de Verenigde Staten woont. Daar liggen die waarden iets hoger.
Wil je je inname van plastic nog verder beperken, dan hebben we enkele andere tips voor je klaar. Zo warm je best geen eten op in een plastic bakje, want ook daar kunnen deeltjes van in je eten terechtkomen. Ga voor verse producten en vermijd plastic verpakkingen, dat geldt ook voor theezakjes en voorgekookte rijst. Je kan ook de hoeveelheid plastic beperken die je de wereld instuurt. Zo kan je een microplastic filter kopen voor je wasmachine of minder kleren van synthetische stoffen kopen. Via het wassen van onze kleren komt enorm veel plastic in ons water terecht. Beperk tenslotte ook de aankoop van single-useplastics en recycleer wat je kan.
Kan het kwaad?
Of al dat plastic in je lichaam kwaad kan, is een compleet ander verhaal. Omdat dit zeer moeilijk te onderzoeken valt, heeft men hier helaas nog geen concreet antwoord op gevonden. We hebben bijvoorbeeld nog geen methode gevonden om de allerkleinste plasticdeeltjes te meten in ons lichaam, en het zijn net die die onze maag- en darmwanden kunnen doordringen en in ons bloed opgenomen worden. Sommige kunststoffen zijn nu eenmaal toxisch en de aanwezigheid daarvan in ons lichaam zal wellicht geen voordelen opleveren.
