Aan alle mooie dingen komen helaas ook een einde. Mechelen Culinair draaide dit jaar zelfs een dag langer, toch vloog de tijd voorbij. Voor ons had het festijn gerust een week mogen duren, maar je moet ergens een grens trekken natuurlijk. We zijn al benieuwd naar de editie van volgend jaar, maar laten we nog even herkauwen welke toppers deze editie te bieden had.
Je doet even je ogen dicht en BAM, de tijd vliegt voorbij. Hoe meer indrukken en prikkels, hoe sneller de rollercoaster van het leven verder dendert. Dat is ook wat ons overkwam op Mechelen Culinair. Overal, in elke hoek, viel wel iets nieuw en interessant te bespeuren. Deze editie was een dag langer, en maar goed ook. Extra tijd om de smaakpapillen de volle laag te geven. We blikken voldaan terug naar een opnieuw geslaagde editie van Mechelen Culinair. Waarom zijn wij nu zo gek van dit foodfestival? Dat leggen we graag uit.
Unieke atmosfeer
We beginnen bij het begin, de stad Mechelen. Mechelen is juist perfect. Niet te klein, maar ook niet te groot. De stad heeft een gezellige dynamiek die je op niet veel plaatsen tegenkomt. Dit voel je ook bij de Mechelse horeca en ambachtszaken. Ambacht en jovialiteit zijn eigenlijk synoniemen voor Mechelen. Breng al deze mensen samen voor een driedaags festijn, en het dak vliegt er af. Je voelt je direct welkom. Authenticiteit die verpakt zit in een riant historisch kader. De Middeleeuwse straatjes en vooral het rijkelijke stadhuis zijn de kers op de taart. En dan waren we nog niet begonnen over de culinaire hoogstandjes.
Wauw-gerechtjes
We waren ons in de vorige alinea nog aan het verlekkeren aan de atmosfeer en de historische locatie, maar de volgende zinnen zijn echt om op te eten. Mechelen en omstreken heeft culinair echt wel wat te bieden. We konden proeven bij wel twaalf standen en dat hebben we met volle goesting gedaan. Interessant om te zien hoe elke zaak aan de hand van hun signatuurgerechtjes hun eigen identiteit in de kijker zetten. Hoewel de verschillende gerechtjes erg van elkaar kunnen verschillen, proef je bij alle standen dat eten en koken niet zo maar routineuze evidenties zijn, maar net een diepgewortelde levensfilosofie waar je elke dag weer energie van krijgt. Diepzinnig maar terecht. Een traditie die we graag jaarlijks zien voorbij komen.
